As on date, 30/12/2016, I have completed reading the following books during the year 2016.  I have given my ratings 5 star being the highest.

1.How to talk about books you haven’t read – Pirre Bayard*****

2. The wives – Smiron Popoff***

3. Measure of a Man – Sydney Poitier*****

4. Go Set a Watchman – Harper Lee

5.ஐந்து முதலைகள்-  சரவணன் சந்திரன்***

6.ரோலக்ஸ் வாட்ச் – சரவணன் சந்திரன்****

7. இடக்கை – எஸ். ராமகிருஷ்ணன்****

8. வலம் –விநாயக முருகன்***

9. காட்டுக் குட்டி – மலர்வதி*****

10.Einstein – Walter Issacson*****

11.Greatest Bengali Stories – Arunava Sinha*****

12. Old Man and the Sea – Ernest Heminghway*****

13. Gene – An intimate Story – Siddharth Mukherjee*****

14.On writing – Stephan King***

15. சென்னைக்கு மிக அருகில் – விநாயக முருகன்***

16. Laws of Medicine – siddharth Mukherjee****

17. Tunnel – Javier Sabato****

18. New Confessions of an Economic Hitman – John Perkins*****

19. Infatuations – Javier Marias*****

20. Homo Deus – Yuval Noah Harari*****

22.What Money Cannot Buy – Michael K Sandel****

23. Theatres of Democracy – Shiv Visvanathan***

24. Ways of Escape – Graham Green**

Theatres of Democracy by Shiv Visvanathan

                I came to know of the author in youtube where some of his lectures are available as video. He appealed to me as one of the ‘thinking’ people who have the moral courage and conviction to state truth to power.  Yes these were the times that such people are needed.  They may be few but  leaders are always few.

I liked most of his views.  His lectures gave me an idea and I was interested in reading his book in order to know him fully.  When I took this book and read, I was not disappointed.  While his approach and logic were of the highest level his views were more down to earth and commonsensical.  Perhaps common sense is what is missing in our intellectual arena.  His faith in secularism is infectious, his convictions are supported by empirical facts and his views are offered not as final but as a conversational points.  He is one of the most democratic of the intellectuals.

This book is a collection of essays he had written for the magazines or newspapers. I enjoyed reading his book. I recommend this book to everyone.  They can witness what is the power of intellect and be stirred by his views on Indian society.

I look forward to reading his books. 

தமிழின் பெயரால்

                தமிழின் பெயரால் தமிழ்நாட்டில் அரசியல் சமூக இயக்கங்கள் இயல்பாகவும், பல நேரங்களில் மிகையாகவும் நடத்தப்பட்டு வருகின்றன.   சுதந்திரம் கிடைப்பதற்கு முன்னால் திராவிடம் என்ற கருத்தாக்கம் பெரும்பாலும் வழக்கில் இருந்தது.   அது தமிழ் தவிர மற்ற மொழி பேசும் பகுதியினரையும் குறித்தது.  அதற்கும் முன்னால், மத்திய காலத்திலும் அதற்கு முன்னும் தமிழ் பேசும் பகுதிகளை பல அரசர்கள் ஆண்டு வந்தனர்.   அவற்றில் சில ஆட்சிப் பகுதிகள், மற்ற மொழி பேசும் பகுதிகளையும் உள்ளடக்கி இருந்தன.  இந்தியா என்று இன்று அழைக்கப்படுகிற நிலப்பகுதியின் பெரும்பாலான நிலைமை இது தான்.  எனவே தமிழ் மொழி ஒரு அரசியல், புவியியல் வகைமையாக அந்தக் காலங்களில் உருப்பெற்றிருக்கவில்லை.  எனவே தமிழ்நாடு, தமிழ்நிலம் என்ற கருது கோள், இந்தியா என்ற புவியியல் வரையறை தோன்றிய பிறகே  அரசியல் வகைமையாக உருவாகியது,.

                கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி வருவதற்கு முன்னால் அரசியல் நிலப்பரப்பை எடுத்துக் கொண்டால், தென் தமிழகத்தில் நாயக்கர்களும், தஞ்சாவூர்ப் பகுதிகளில் சரபோஜி போன்ற மராத்திய அரசர்களும், வட தமிழகத்தில் ஆற்காட்டில் ஆற்காடு நவாப் போன்ற வேற்று மொழி பேசும் மன்னர் பரம்பரையினர் நினைவுக்கு வரக்கூடும். அந்தந்தப் பகுதிகளில், தமிழ்நாடு என்ற அரசியில் புவியியல் கருதுகோள் இருந்த்தில்லை. புவியியல் அடையாளமாக, அதுவும் மிகத்தெளிவான வரையறைகளுடன்  இருக்க வாய்ப்பு இல்லை.  தமிழுக்காகவோ, தமிழ்மண்ணிற்காகவோ யாரும் உயிர்நீத்த வரலாறுகள் இல்லை. ஆனால், ஊருக்காகவும், ஜாதிக்காகவும் மதத்துக்காகவும் போர்களில், சண்டைகளில் பலியானவர்கள் உண்டு, உயிர்நீத்தவர்கள் உண்டு.  எனவே, தமிழ்மொழி இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேல் வழங்கி வந்தாலும் அதன் அரசியல் வெளிப்பாடாக தமிழ்நிலம் என்ற கருதுகோள் இருபதாம் நூற்றாண்டு வரை எழவில்லை. இது இன்று அரசியல் தலைவர்களாக இருப்பவர்களுக்கு உவப்பானதாக இருக்காது.

                சேர சோழ, பாண்டிய அரசுகள் கோலொச்சிய காலத்திலும் அவை தமிழ் பேசும் பகுதிகள் தவிர, மற்ற மொழிபேசும் பகுதிகளை உள்ளடக்கி இருந்த்தால், அக்காலத்தில் தமிழ் தேசியம் பேச ஆட்கள் இல்லை. அரசர்களுக்கும் அது தொந்தரவாக இருக்குமே தவிர உவப்பானதாக இருக்காது.  பேரரசுகள் பல்மொழிப்பகுதிகளை ஆண்டன என்பதால்தான் அவை பேரரசுகளாக இருந்தன.

                தென்னாட்டில் சமணம் பௌத்தம் பரவிய காலத்தில்தான் எழுத்தறிவு பரவ ஆரம்பித்திருக்க வேண்டும்.  ஏற்கனவே பரவியிருந்த மதங்களை மீறீ புதிய தத்துவங்களை, புதிய புனிதங்களை, புதிய வழிபாட்டு முறைகளை, புதிய தேவதைகளை அறிமுகம் செய்ய இது இன்றியமையாதது.  மேலும் சமண, பௌத்த மதங்களுடன் எழுத்து முறைமட்டுமன்றி, வழக்கிலிருந்த வட மொழிகளும் (பிராகிருதம், பாலி, சமஸ்கிருதம்) பரவி இருக்க வேண்டும்.  எழுத்துமுறை அறிமுகமானதினாலும் அல்லது இன்னும் சிறப்பான எழுத்துமுறை பரவியதாலும், தமிழின் இலக்கண இலக்கிய நூல்கள் முதல் முறையாக இசைப்பாடல் வடிவிலிருந்து, எழுத்து வடிவில் மாறி இருக்கலாம்.  தொகை நூல்கள் தோன்றியதன் வரலாற்றுக் காரணங்களை இதிலிருந்து தேட வாய்ப்பு இருக்கிறது.  சமணத்தைப் பரப்பத் தமிழ்கற்று அதில் இலக்கியம், இலக்கணம் எழுதி சமணத்தைத் தமிழ்மூலம் வளர்த்தனர்.  அங்கும் தமிழ் என்ற அடையாளம் இரண்டாம் இடத்தில் தான் இருந்திருக்க வேண்டும். சமணத்தைப் பரப்பத்தான் தமிழே தவிர தமிழைப் பரப்பச் சமணம் இருந்த்தில்லை.

                இந்த வளர்ச்சியின் போக்கில், கைலாயத்தில் இருந்த சிவனை, தென்னாடுடையா சிவனாக மாற்றி, தமிழ்வழியே வழிபாட்டை மாற்றும் முயற்சிகள் தொடங்கி இருக்கலாம்.  சிவன் கைலாயத்தில் இருந்து வந்த்தால் அவன் ‘பச்சைத் தமிழனாக இருக்க வாய்ப்பே இல்லை.  இடைப்பட்ட காலத்தில் பக்தியின் வழியே முக்தியைக் காண விரும்பியவர்களுக்கு ‘மொழி’ ஒரு தடையாக இருந்த்தில்லை.  சைவமும், வைணவமும், சமணமும் போட்டியிட்ட காலத்தில் யாரும் தமிழ் ஒன்றை மட்டுமே அடையாளமாக்கிப் போரிட்டதாக இல்லை.   தங்கள் வழிபாட்டு முறைகளைக் காக்கவோ அல்லது பரப்பவோ தான் அவர்கள் சண்டைகளில் சச்சரவுகளில் ஈடுபட்டனர்.  சிவனை வழிபடத் தமிழே சிறந்தது என்றால், சிவனுக்குத்தான் முதல் இடமே தவிர தமிழுக்கோ அதன் அடையாளத்துக்கோ அல்ல.  சிவனுக்கு அடுத்த நிலையில் தமிழை வைக்கும் அளவுக்கு முன்னேற்றம் இருந்தது.  அதற்கும் காரணம் உண்டு.  பெருவாரியான மக்கள் விருப்பத்துடன் சைவ, வைணவ சமயங்களைத் தழுவ வேண்டுமெனில் அவர்களின் மொழியில் பாடல்கள், வழிபாட்டு முறைகள் இருக்க வேண்டிய தேவை இருந்தது.

                ஜஸ்டிஸ் கட்சி தோன்றும் போது திராவிடம் பேசப்படட்து.  அது ‘திராவிட முன்னேற்றக்கழகம் தோன்றும் போது, தமிழ் இனமாக சுருங்கி விட்டது.  திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் பெயரில் தான் திராவிடம் இருந்த்தே தவிர, செயல்களில் அல்ல.  தமிழ் அடையாளத்தையே முன்னிருத்தியது.  அதற்கு மாறாக, வடவர், வடமொழி, அந்தணர் எனும் எதிரிகளை வரித்துக் கொண்டது.

                எப்படி இந்தியா என்ற கருதுகோள் விடுதலைப் போராட்ட்த்தினடியாகத் தோன்றியதோ அது போலவே, சுதந்திரம் கிடைத்தபின், தமிழ்நாடு,  தமிழினம் என்ற கருதுகோள் நிலப்பரப்பை ஒட்டி, புவியியல் யதார்த்தமாக மாறியது.  தி.மு.க ஆட்சிக்கு வந்த பின் தமிழ்நாடு என்ற பெயர் வைக்க முடிந்தது. அப்போதுதான் தமிழ்ப்பகுதிகள் புவியியல் உண்மையாக, அரசியல் சாசனைத்தின் அரவணைப்புக்குள் தோன்றியது.

                தமிழின் வரலாறு, இலக்கியம் எவ்வளவு பழைமையானதாக இருந்த போதிலும், அது மக்களாட்சி வரும் காலத்தில் தான் பெரும்பாலான மக்களின் பேசு மொழி ஒரு அடையாளமாக, புவியியல் யதார்த்தமாக மாறியது. அதற்கு முன்னர் மன்னராட்சிக் காலத்திலும், கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி ஆட்சியிலும் அப்படி நிகழவில்லை.

                இப்போதும் தமிழ் அடையாளம் என்பது மொழி அடையாளமே தவிர, இன அடையாளம் அல்ல. தமிழனின் வரலாறு என்பது தனிச்சிறப்பான வரலாறு அல்ல. மனித குல வரலாற்றின் ஒரு பகுதியாக, மிகச்சிறு பகுதியாக இருக்கும்.

                இப்போது தமிழ் தமிழ் என்று உரக்கக் கூச்சல் இடுகிறவர்கள், அடையாளத்தை நிலை நிறுத்த, கோமாளித்தனமாக (தமிழ்த்தாய்க்குச் சிலை செய்தல் போன்ற) செயல்களில் ஈடுபடுவதை விட்டு இலக்கியங்களைப் பயில்வதிலும், பரப்புவதிலும், ஈடுபடுவதே நல்லது. 

What money cannot buy – Moral Limits of Markets Michael J. Sandel

          This book raises fundamental questions about nature and effects of marketisation in this age.  Almost everything in this world is being marketed.  In the last 25 years each and every object and activity has been monetised and marketed as a commodity.  Whether everything can be traded or sold has not remained a question anymore. World has already seen it happening.  This book is based on research and therefore empirical. 

                Line standing is a business in the US.  Standing in a line for someone else for a payment or fee has become for the norm even for entering such institutions as Supreme Court or Congressional hearing.   Even if an event is free and people can obtain it by standing in queue, there are people who on hire stand in the queue and obtain the entry tickets for others for a fee upto 125 dollors. This is for an event like shakeshere’s play.  There are websites offering their services for standing in queue.

                Body parts are for sale.  Kidneys are sold like cakes.  Even services of Doctors can be obtained by paying for his services without waiting time.  He would come and attend you on call his services are paid in advance on yearly basis.  There are speech writing companies who write heart rending three to five minute speeches for a fee and there are others who seek apologies on your behalf. 

                You can skip the queue at the airport for security or entry by paying extra amount.  Exclusive spaces are reserved for you if extra payments are made, for watching baseball matches.  Even naming rights of teams, stadia, Railway Stations are marketed.  Now commentators are told to tell the name of the brand or company while commenting on the performances.   A New Zealand company marketed spaces on the heads of individuals for advertising products/brands. University admissions are marketed for a price. 

                The author points out that the spaces meant for public have been marketed for those with money.   This deprieves the citizens their right to use the resources of the community.  The question is What kind of society we want to live in.  At the time of rising inequality, marketisation of everything means that people of affluence and people of modest means lead increasingly separate lives.  We like and work and shop and play in different places.  It is not good for democoracy nor is it a satisfying way to live.

                Democracy does not require perfect equality but it does require that citizens share common life.  What matters is that people of different beckgrounds and social positions encounter one another and bump against one another in the course of every day life.  For this is how we learn to negotiate and abide by our differences and that is how we come to care for the common good.

                In the end, as the author says, the question of markets is really a question about how we want to live together.  Do we want a society where everything is up for sale? Or are there certain moral and civic goods that markets do not honour and money cannot buy?

                An interesting take on the current madness for making everything saleable.

Infatuations by Javier Marias

                This is one of the novels which explore the possibilities of the form, sum and substance of novel.  A fresh perspective of the art of novel and a fresh look at the relationships and human feelings and reality.  Though it is written in first person and realistic style, it delves deep into the inner worlds of each of the characters from the point of view of a woman who starts observing a couple, a husband and wife, in a cafe, from a distance.  It gives pleasure and a sense of normal day to her if she watches the couple in the morning at the break fast.  This may happen to us. She admires the couple for their deep love which shows in their speech and actions.  After some time she does not find the couple coming to the cafe and later finds that the husband has been killed by a madman by accident.   Finding the wife at the cafe one day, she goes to her to extend her condolences and she is told that the couple had also been watching her and have also given her a name.  She goes to the house of the woman with the good thought that it may help her to overcome her grief.

                The narrator, a woman meets two people there.  In the next chapter, the narrator tells that they, the narrator and the man she met have an affair, neither romantic nor very demanding, but just an affair without any commitments on either side.  One of those days when she visits him, she discreetly comes to know that the death of the man was not an accident that happened in the spur of the moment but a well planned conspiracy by the professor, the man with whom the narrator has an affair.  The terror of knowing the truth about the murder puts her in an ethical delimma.  The professor finds out that the narrator knows the truth and both have to live with that in fear of each other.  The woman fears but also dares to question the professor about the murder.  The professor spins an unbelievable story of the husband having a kind of cancer and having requested the professor to erase him without him knowing the day or method adopted by the professor to execute this plan.  Both of them knew this the other persons is not convinced it to be true.  But their affairs comes to an end.

                After some time, the narrator finds the professor with the ex-wife of the murdered man in a restaurant, probably married.  She goes to them and interacts with them as if she does not know anything and finally departs without any comments.

                All at once I enjoyed the pleasure of reading Dostoevesky, Dickens and masters of magical realism, together in one novel.  The nature of love, hate, relationship, sex, jealousy conspiracy and death and in fact, full spectrum of human emotions and feelings, we experience or see in this world are explored in great details in the novel. Though, the novel is in the form of stream of consciousness, there are dramatic events, thrilling revelations which compel one to read.  Though there is a sense of justice, good and bad, there is no resolution of the conflict between good and bad. These are left as they are. We are only bystanders in a great drama.  Suddenly we find ourselves into the family life of an individual and with the same suddenness we get out of the situation at the end.  No moral judgements and life goes on for every one. 

                We may also say, in the same manner as that of the author, ‘sometimes it may be in our interest that we do not know the truth, for knowing the truth may trouble or harm us more than not knowing the truth. 

Altogether, an excellent novel to read.

Homo Deus by Yuval Noah Harari

Homo Deus by Yuval Noah Harari

It is one of the very good books i have recently read.  He bases his arguments of future on the biological evolution of human beings then travels to the other such revolutions as agriculture and cognitive evolution and ends with the revolution of artificial intelligence.

                I have given below some of the passages from the first and second chapter of the book.  He says that humans will realize that there is no personality or individual as we assume today.  We had assumed that there was ‘Soul’ within us,  and over a period of time it turned out to be false.  Similarly there is nothing called personality or invidual. We are all executing what our genes have decided. He says we are also ‘Algorithms’ which are a set of cascading command and control mechanisms. Our genes and organs are only processing actions as in a organised system, which has no central theme as we visualize it when we talk of personality or inviduals.  It is only our assumption that we have a personality and character etc.  Our internal processing systems are doing everything as per the script written by the genes in coordination with other genes or other chemicals surrounding the genes.  There Nothing more.  It is one of the stunning statements.  It may take time to digest this.

                Further, in future, ‘machines/algorithms better than human beings, i.e. artificial intelligence will perform all the actions function that are based on data and data processing.  These machines will definitely perform these functions better than us. He mentions that the computer ‘Watson” which defeated Gary Gasparov in a chess match, is now acting as a ‘Medical practitioner’ collecting data about hundreds of patients and it prescribes medicines keeping in memory the requirements of invididual needs.  Similarly another computer is a ‘Pharmacist’ which dispenses medicines to patients/customers keeping in view the individual requirements of the patients.   In his view, the best data processing systems will rule the world of tomorrow.  And human beings are going to be sidelined in this business by the artificial intelligence.  Simultaneously he says slowly but surely humans will defeat death in future. Human deficiencies either physical or mental will be cured by injecting correcting chemicals or genes or parts of genes which may renuvinate the organ of human body which fails.   He says that now every death has a technical/medical reason which can be cured in future and at least some of the rich people may live longer or become immortal. Thus humans may become gods on earth (Homo dues –  Human Gods )

Very simple style and occasional humour adds to the pleasure of reading the book.  Science, history, geography, are brought in to establish the past present and future.  Highly recommended for any one who wants to know the past and future of human beings.

 

Quotations from  HOMO DEUS by Yuval Noah Harari             

 Chapter I

The same three problems preoccupied the people of twentieth century China, of medieval India and ancient Egypt. Famine Plague and War were always at the top of the list.  For generations after generations humans have prayed to every god, angel and saint, and have invented coiuintless tools, institutions and social systems – but they continued to die in their millions from starvations, epidemics and violence.  Many thinkers and prophets concluded that famaine, plague and war must be an integral part of God’s cosmic plan or or four imperfect nature, and nothing short of the end of time would free us from them.

But in the last few decades we have managed to rein in famine, 0plague and war.

But they have been transformed from incomplrehensible and uncontrollable forces of nature into manageable challenges.

For the first time in history, more people die today from eating too much than from eating too little; more people odie from old age than from infectious diseases; and more people commit suicide than are killed by soldiers, terrorists and criminals combined.

IF we are indeed birnging famine plague and war under control, what will replace them at the top of the human agenda?

When severe drought hit ancient Egypt or medieval Inda, it was not uncommon that 5 or 10 percent of the population perished.  Provisions became scarce. Transport was too slow and expensive to import sufficient food; and fgovernments were far too weak to save the day.

In April 1694 French official in the town of Beauvais dsscribed the impact of famine and of soaring food prices saying that his entire district was now filled with ‘an infinite number of poor souls, weak from hunger and wretchedness and dying from want, because, having no work or occupation, they lack the money to buy bread.  Seeking to prolong their lives little and somewhat to appease their hunger, these poor folt eat such unclean things as cats and the flesh of horses flayed and cast into dung heaps. 

About 2.8 million French 15 percent of the population starved to death between 1692 and 1694. 1695 Estonia – killing one fifth of the population – Finland quarater  to a third of people died. Scotland in some districts 20 percent of the population died.

Mass famines still strike some areas from time to time, but they are exceptional, and they are almost al;ways caused by human politics rather than by natural catastrophes.

In france 6 million i.e. 10 percent of the populations suffer from nutritional insecurity.

In 1974 the first world food conference was convened in Rome and delegates were treated to apocalyptic scenerious.   They were told that there was no way for China to feed its billions people, and that the worlds most populous country was heading towardscatastrophe.  In fact it was heading towards the greatest economic miracles in history.

In 2014 more than 2.1 billion people were overweight compared to 850 million who suffered frommalnutrition.  Half of humankind is expected to be overweight by 2030.

In 2013 about 56 million people died throughout the world;

620000 died due to human violence

War killed 120000 people and crime killed another 500 000

800 000 committed suicide and 1.5 million died of diabetes. SUGAR IS NOW MORE DANGEROUS THAN GUNPOWDER.

In 2010 obesity and related illnesses killed about 3 million people, terrorists killed a total of 7697 people across the globe, most of them in developing countries.  How then do terrorists manage to dominate the headlines and change the poltical situation throughout the world? By provoking their enemies to overreact.  In essence, terrorism is a show.  Terrorists stage a terrifying spectacle of violence that captures our imagination and makes us feel as if we are sliding back into dedieval chaos. 

In most cases ovoeroreaction to terrorism poses a far greater threat to our security than the terrorists themselves. _

My comments – This gives immense power to the governments that be to harass citizens .

Whe the moment comes to choose between economic growth and econological stability politicians CEOs and voters almost always prefer growth.

In the 21^st century humans are likely to make a serious bed for immortality.

We are constantly reminded thata human life is the most sacred thing in the universe.  Everybody says this: teachers in schools, politicians in pazrliaments lawyers in courts and actors on theatre stages. .....Throughout history, religions and ideologies did not sanctify life itself.  They always sanctified something above or beyond earthly existence, and were consequently quite tolerant of death.

                Just try to imagine Christianity islam or Hinduism in a world without death – which is also a world without heaven, hell or reincarnation.

For modern people death is a technical problem that we can and should solve.

                Human always die due to some technical glitch.  The heart stops pumping blood. Etc etc.....

Traditionally death was the speciality of priests and theologians, now the engineers are taking over.

OM Kurzweil was appointed a director of engineering at Google, and a year later Google launched a sub-company called Calico whose stated mission is ‘to solve death’.

Google Ventures Investment fund President, Bill Maris says ‘ If you ask me today, is it possible to live to be 500 the answer is Yes’. Google has invested 2 bilion.

Paypal co founder Peter THiel has said ‘I think there are probably three  main modes of approaching death. You can accept it, you can deny it or you can fight.  I think our society is dominated by people who are in to denial or acceptance and I prefer to fight it.

..........

In the twentieth centure we have almost doubled life expectance from forty to seventy, so in the twneti first centure we should at least be atable to double it again to 150.

In ancient GReeced the philosopher Epicurus explained that worshipping gods is a waste of time, that there is no existence after death, and that happiness is the sole purpose of life.  Most people in ancient times rejected Epicureanism, but today it has become default view.  Scepticism about the afterlife drives humankind to seek not only immortality, but also earthly happiness.  For who would like to live for ever in eternal misery?

Countries measured their success by the size of their territory, the increase in their population and the growth of their GDP – not by the happiness of their citizens.  Industrialized nation such as Germany, France and Japan established gigantic systems of education, health and welfare, yet these systems were aimed to strengthen the nation rather than ensure individual well-being.

AMERICAN Declartion of Indpependence guaranteed the right to the pursuit of happiness, not the right to happiness itself.

In the stone Age the average human had at his  disposal about 4000 calories of energy per day for doing everything. Todaya Americans use on average 228000 calories of energy per person per day, to feed not only their stomachs but also their cars computers, refrigeratos and TVs.

It took just a piece of bread to make a starving medieval peasant joyful.  How do you bring joy to a bored, overpaid and overweight engineer?Science says that nobody is ever made happy by getting a promotion, winning the lottery or even finding a true love.  People are made happy by one thing and one thing only – pleasant sensation in their bodies.

The upgrading of humans into gods may follow any of three paths: biological engineering, cyborg engineering and the engineering of non-organic being.

In early 2015 several hundred workers in Epicenter high-tech hub in Stockholm had microchip implanted into their hands.  The chips are about the size of a grain of rice and store personalised security information that enables workers to open doors and operate photocopiers with a wave of hand. 

                In 2000 Sharon Sarinen from West Bloomfield, Michigan, gave brith to a healthy baby girl, Alana.  Alana’s nuclear DNA came from her mother, Sharon, and her father, Paul, but her mitochondrial DNA came from another women. From a purely technical perspective, Alana has three biological parents.  A year later, in 2001 the US government banned this treatment, due to safety and ethical concerns.

In the middle of the nineteenth century Karl Marx reached brilliant economic insights.  Based on these insights he predicted an increasingly violent conflict between the proletariat and the capitalists, ending with the inevitable victory of the former and the collapse of the capitalist system.  Marx was certain that the revolution would start in countries that spearheaded the Industrial Revolution – such as Britain, France and the USA and spread to the rest of the world. 

                Marx forgot that capitalists know how to read.  At first only a handful of disciples took Marx seriously and read his writings.  But as these socialist firebrands gained adherents and power, the capitalists became alarmed.  They too perused Das Capital, adopting many of the tools and insights of Marxist analysis. In the twientieth century everybody from street urchins to presidents embraced a Marxist approach to economics and history.  Even diehard capitalists who vehemently resisted the Marxist prognosis still made use of the Marxist diagnosis.  When the CIA analysed the situation in Vietnam or Chile in 1960s, it divided society into classes.  When Nixon or Thatcher looked at the globe, they asked themselves who controls the vital means of production.  From 1989 to 1991 George Bush oversaw the demise of the Evil Empire of communism, only to be defeated in the 1992 elections by Bill Clinton.  Clinton’s winning campaign strategy was summarised in the motto “It’s the economy, stupid’.  Marx could not have said it better.

                As people adopted the Marxist diagnosis, they changed their behavious accordingly, Capitalistis in countries such as Britaian and France strove to better the lot of the workers, strengthen their national consciousness and integrate them into the poltical system.  Consequently when workers begain voting in elections and Labour gained power in one country after another, the capitalists could still sleep soundly in their beds.  As a result, Marx’s predictions came to naught.  Communist revolutions never engulfed the leading industrial powers such as Britain, France and the USA and the dictatorship of the proletariat was consigned to the dustbin of history. 

                This is the paradox of historical knowledge. Knowledge that does not change behavious is useless. But knowledge that changes behaviour quickly loses its relevance.  The more data we have and the better we understand history, the faster history alters its course, and the faster our knowledge become outdated.

                Today our knowledge is increasing at breakneck speed, and theoretically we should understand the world better and better.  But the very opposite is happening.  Our new found knowledge leads to faster economic social and political changes; in an attempt to understand what is happening, we accelerate the accumulation of knowledge, which leads only to faster and greater upheavals.  Consequently we are less and less able to make sense of the present or forecast the future. .

                Historians study the past not in order to repeat it, but in order to be liberated from it.

                Movements seeking to change the world often begin by rewriting history, thereby enabling people to reimagine the future.

Humans thereby came to identify laws with political power, social status and economic wealth.

Grass is nowadays the most widespread crop in the USA after maize and wheat, and the lawn industry (plants, manure, mowers, sprinklers gardeners) accaounts for billions of dolloars every year.

                No investigation of our divine future can ignore our own animal past, or our relations with other animals – because the relationship between human and animals is the best model we have for future relations between superhumans and humans.  

I am an old man by yesterday’s standard.  IF today’s 60 is yesterday’s 40 then I am young.  But the files which I hold, by any standard, are old and older than the old.  You may think that I am a records keeper of some government office.  I am not a dunce to reveal my identity so soon.

I have millions of files. I am as old as the paper that was first used for the purpose of administering citizens.  Yes, governments had been gigantic paper eating donkeys.  Most of the papers are stored and some of it exited, if you don’t want any unparliamentary world for that.

Millions and billions of paper records held in the sanctum sanctorium of offices, from village office to the Prime Minister’s office, have been generated with billions of hours of work of millions of people , just to keep the citizens and civilizations alive.  Think of it, without these records no civilizations can survive in modern world.

Now suddenly I am being told that I have become irrelevant like an animal species nearing extinction.  You may say situation is not so alarming.   But I can see the end of the paper.  The records that have been kept in all the countries put together can be held in a single computer.  Some say that Americans already have such a computer and are collecting all the information about everything on earth.

But the old papers’ decaying smell, which we had enjoyed being romantics of the past glory rather than the harbingers of future notoriety, will within next 50 years vanish from the earth.   My faint hope is that only government papers will vanish.  Everyone suffers becauses of their availability.  They attest our very existence.  No one will accept that we exist without a paper card issued by the government.   If there were no records in government, everyone can live happily as they want, in the place they want, by doing what they want.  there is a law or rule or precedent or procedure for anything and everything in Government.  As all the citizens are shackeled by governments, they will be the first to be discarded and dumped.

But hold, there will be thousands of bureaucrats, who live for and live by the laws and procedure.  They would not let any other machine to take over their preserve.  Then what will happen to their power which is enshrined in these papers and exercised by their staffers.  They will be last guardians of papers.

                But there will also be the intellectuals, the guardians angels of free thought.  They will fight to protect the books that they have printed on paper like the old clerks of revenue departments who preserved and protected the papers that attested their authority and professed that they accumulated the governments papers for the welfare of the citizens.  But people would say we do not want the welfare administered by these clerks.  Then books in the libraries of the world may also vanish like the palm-leaf manuscripts that have almost vanished but for the few who held them to deceive people with the art of forecasting the future.

                In such a world everything will be captured in camera.  If you are born, your photo will be recorded for history and stored in a computer.  You will join the school on the records of computer and write your exam on computer etc etc. All information will be on computer.

                Ultimately there would be a day when instead of eating papers like donkeys, we would all be eating computer and its data.   

முன்னெச்சரிக்கை : 

திண்ணை என்ற இதழில் எழுதப்பட்ட கட்டுரையை அப்படியே கொடுத்திருக்கிறேன். அந்தக் கட்டுரையிலிருந்து மேற்கோள் காட்டினால் கட்டுரையில் அர்த்த்த்திலிருந்து பிய்த்து எடுக்கப்பட்ட்து என்று சொல்லக் கூடும்.  ஒருமுறை படித்தபின் எனது எதிர் வினையைப் படிப்பது நல்லது. 

"கடவுள் அறிவியல் (Science of God) – ஒரு சொல்லாடல் 

செந்தில்

இந்த கட்டுரையின் நோக்கம், தெய்வம் (அ) கடவுள் என்ற – மனிதனுக்கும்,இயற்க்கைக்கும் மேலான –  கருத்தாக்கம் தேவையா? பயன் உள்ளதா? பயனற்றதா?,  கடவுள் என்ற புனிதம் மிக்க (நிலையோ/பொருளோ/சக்தியோ) உண்டா? இல்லையா? என்றெல்லாம் விவாதம் செய்வதை தவிர்த்து, மனிதன், ஜடப்பொருள், உயிர்கள், மற்றும் பேரியற்க்கைக்கும் ஆன தொடர்பினை அறிவியல் பாதையில் விசாரணைக்கு உட்படுத்துவதன் மூலம் மனிதனுக்கும், மற்ற உயிர்களுக்கும் மேலாக தெய்வம்/கடவுள் என்ற சக்தியோ, இயக்கமோ, பொருளோ இருப்பதற்க்கான  விசாரணையை  தொடர சில  பிரமாணங்களையும் (Premises), கோட்பாட்டு தளங்களையும் (Principles) வரிசைபடுத்தும் முயற்சியாக இந்த கட்டுரை.

இந்திய இறையியல் வரலாற்றில் கபிலர் முதல், புத்தர், சார்வாகர், ஜைன சிந்தனையாளர்கள் தொடர்ந்து வள்ளுவர், ஆதிசங்கரர், இராமானுஜர், அருணகிரி நாதர் வரை இத்தகைய தத்துவ அறிவியல் ரீதியிலான விசாரணையை மேற்கொண்டுள்ளனர்.  எனினும், மேற்சொன்ன ஞானிகளின் நூல்களில் சிலவற்றை தவிர, பெரும்பாலானவை மதம் சார்ந்து, பக்தி சார்ந்து புனித்தன்மை ஏற்றபட்ட கடவுள்/தெய்வம்/ஆத்மா/பரப்பிரமம் போன்ற நிலைகளை தேடும் முயற்சியாக இருப்பதால், அவர்களின் நிலைகளில் இருந்து வேறுபட்டு, புனிதத்தன்மை ஏற்றபடாத ஒரு “தொடக்கத்தை /இயற்க்கை சக்தியை” விசாரணைக்கு உட்படுத்த வேண்டிய தேவையை வலியுறுத்தும் பிரமாணங்களை, கோட்பாடுகளை வரிசைபடுத்த முயல்கிறது இக்கட்டுரை. மதங்களை தாண்டி, இறைசக்திகளை பற்றி சிந்திப்பதற்க்கும், சமரச சன்மார்க்கம் போன்ற  மத நல்லிணக்கத்துக்காகவும் இத்தகைய முயற்சிகள் தேவை.  மேலும், ஒரு அறிவியல் இதழுக்கு எழுதப்படும் ஆராய்வு கட்டுரைகள் போல  மேற்கோள்கள்,  ஆதாரங்கள் காட்டி எழுதுவதற்க்கு பதிலாக, ஒரு சாதாரண மனிதனின் அனுபவத்தினை, வாழ்வியல் சார்பாக எழும் கேள்விகளை, இயற்பியல், பரிணாமம், தத்துவ புரிதல்களின் அடிப்படையில் ஒரு முயற்சியாகவும் இக்கட்டுரையினை கருதலாம்.

1)  இருப்பு (existence) நிச்சயமான ஒன்று.

சிந்தனா சக்தியுடன், முழு பிரக்ஞ்ஞையுடன் செயல்படும் மனிதனுக்கும் (மற்ற உயிரினங்களுக்கும் இது பொருந்தும்), இயற்க்கைக்குமான தொடர்ந்து நிகழும்  உறவில், பரிமாற்றத்தில் உடல் சார்ந்த தேவைகள், வலி, நோய்கள், முதுமை, சுக-துக்கங்கள்  குறித்து எழும் கேள்விகள், தேடல்கள், மனிதன் கண்டு கொண்ட விடைகள், வரலாற்று ஞாபகங்கள், சுவடுகள் ஒன்றை நமக்கு உறுதி செய்கின்றன. மனிதன், ஜடப்பொருள், மற்றும்உயிர்களின் தொடர் பிறப்பு, இறப்பு, வாழ்வு போன்றவை – (புவி சார்ந்த கால அளவீட்டு நிலையில்- on a relative time scale at least)  நமக்கு உறுதி செய்வது: இருப்பு உண்மையானதும், நிலைத்த  தன்மையுடையதும்.  (மாயாவாத தத்துவமும், சூன்யவாதமும் இவையனைத்தும் நிலையற்றது என பகரினும்;  நவீன விஞ்ஞானம் போல பொருள் யாவையும் உரிக்க உரிக்க வெங்காயம் (அ) ஒரு மாயை என பகரினும்).

2)   பரிணாம வளர்ச்சி (evolution) மனிதனின் முழுக்கட்டுப்பாட்டில் இல்லை.

இயற்க்கையோடு இயங்கும் அனிச்சை செயலினாலோ, இயற்க்கை மாற்றங்களினாலோ, பரிணாம வளர்ச்சி இன்றும் ஒரு தானியங்கி. (auto-poesies).ஒரு செல் உயிரினம் முதல் சிந்தனையுடன் செயல்படும் நவீன மனிதன் வரை,பரிணாம வளர்ச்சி மனிதனின்  முழு கட்டுப்பாட்டில் இல்லை. மனிதன் இயற்க்கையோடு போராடியும், சோதனை செய்வதன் (planting, breeding, cloning)மூலமும் சில மாற்றங்களை பரிணாம  வளர்ச்சியிலும்  இயற்க்கையின் மேலும் தனது கட்டுபாட்டின் கீழ் நிகழ்த்தினாலும், பிரபஞ்ச இயக்கமோ, அதீத இயற்க்கை சக்திகளோ (natural forces), அவை உயிர்களின் மீது ஏற்படுத்தும் நிகழ்வுகளோ மனிதனது கட்டுபாட்டில் இல்லை.

3)   பேரியற்க்கையும், பிரபஞ்சங்களும், கால மாற்றங்களும், மனித கட்டுப்பாட்டில் இல்லை.

பிரபஞ்ச விதிகள், இயக்கங்கள் மற்றும் கால, வெளியிடைலான உறவுகளை ஒன்று அல்லது பல ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புடைய சக்திகள் இயக்குகின்றன. உதாரணமாக, பிரபஞ்ச புவியீர்ப்பு விசை (universal Gravity – G), ஓளி வேகம் முதலியன. இச்சக்திகள் மனித கட்டுபாட்டில் இல்லை. பேரியற்க்கை சக்திகளின் ஒரு சில துளிகளை மனிதன் உபயோகிக்கும் வழி அறிந்தும், இந்த சக்திகள் மனிதன் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை..

4)  பேரியற்க்கைக்கு பிரபஞ்ச ஞானம்-அறிவு (there is cosmic intelligence) உண்டு.

பேரியற்க்கையும், நுண்-அணு உலகமும் (microcosm and macrocosm) நிலையற்றது என அறிவியல் பகரினும், மனித புலன்கள் புவி சார்ந்த அளவைகளின் அடிப்படையில் நிலையுள்ளதாகவும், ஒழுங்கமைப்பாகவும், ஒத்திசைவு கொண்டும் உள்ளது (there is relative stability, order, synchronized spatial and time movement). கோள்களின் இயக்கமும், பிரபஞ்ச புவியீர்ப்பு சக்தியும், கால இயக்கமும், ஒளி, ஒலி அலைகளின் செயல்பாடும், இச்சக்திகளுக்கிடையான உறவுகளும் சீரான முறையில் நிலையுள்ள தன்மையுடன் செயல்படுவதோடு, அவற்றின் இயக்கங்களில், நிகழ்-மறுநிகழ்வுகளில் தொடர்ச்சியும் இருப்பதால், நாம் ஒரு முக்கியமான பிரமாணத்தை எடுத்தாக வேண்டும். பிரபஞ்சத்தில் (பேரியற்க்கையில்) ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புடைய பிரபஞ்ச ஞானம்-அறிவு (cosmic intelligence)இயற்க்கையாகவே உள்ளது.

இந்த பிரபஞ்ச-அறிவு, பிரபஞ்சத்தின் எங்கோ ஒரு மூலையில் புவி சார்ந்துள்ள  நம்மையும் உள்ளடக்கிதான் செயல்படுகிறது. ஒரு  ஜீவராசிக்கு அறிவும் ஞானமும் இருக்கிறது என்று நாம் சொன்னால், அதன் பொருள் என்ன. 1) அந்த உயிர் அனுபவத்தில்  கற்று தேர்கிறது (there is learning). 2) அதற்க்கு ஒரு ஞாபக திறன் உள்ளது (there is memory). 3)அந்த உயிரின் வளர்ச்சியில், இயக்கத்தில் அனுபவத்தின் /ஞாபகத்தின் விளைவாக தொடர் நிகழ்வு அல்லது மாற்றம் நிகழ்கிறது (repetition of patterns, change in behavior/movements due to learning).  உதாரணமாக, நமது ஞாயிற்றையும், கோள்களையும் (Sun & planets) எடுத்து கொள்வோம். மேற்சொன்ன அனைத்தும், இவைகளின் இயக்கத்தில் காணமுடிகிறது. நட்சத்திரங்களின் பிறப்பும், இறப்பும் கூட, அறிவியலின் கணிப்பின் படி, ஒரு வித அமைப்பியல் அறிவுடன் (systemic knowledge) இயங்குவதாக உள்ளது.  புவியில் உள்ள ஜீவராசிகளை உயிர் வேதியல்(bio-chemistry), கரிம வேதியல் (organic-chemistry) என பிரித்து ஆய்வு செய்வது போல, பிரபஞ்ச வெளியின் இயக்கத்தையும் அறிவு உள்ள பொருள் (அ) வெளி (அ) காலம் என்ற முறையில்தான் மனிதன் சிந்திக்க வேண்டும்.

மேற்கண்டவிதமாக வரிசைபடுத்தபட்டுள்ள பிரமாணங்களின் அடிப்படையில்,கடவுள் குறித்த அறிவியல் (Science of God) குறித்த சொல்லாடலை தொடர்கிறேன்.  மனிதனுக்கும் இயற்க்கைக்குமான (பேரியற்க்கைக்குமான) தொடர்பு பல பரிமாணங்களில் நிகழ்வதை நாம் அறிவோம். (அ)அனிச்சையான இயக்கம் உள்ள உறவு (instinctual relations) தேவைகளின் நிமித்தம் ஒளி, காற்று, ஈர்ப்பு சக்தி போன்றவற்றுடன் நிகழும் உறவு; (ஆ) மனித முயற்சி, மனித சிந்தனையின் அடிப்படையிலான சோதனைகள்; நாம் இயற்க்கை சக்திகளை மாற்றியமைத்து உபயோகத்திற்குள்ளாக்குதல். (இ) பரிணாம வளர்சிதை மாற்றங்கள்  (evolution due to natural selection).

மேற்சொன்ன உறவுகளை தவிர, மனித சிந்தனைக்கும், இயற்க்கை சக்திகளுக்கும் இடையில் உள்ள தொடர்புகள் என்ன? இயற்க்கை நம் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துவது போன்று, மனிதனின் சிந்தனையோ, மூளையோ, நரம்பியல் மண்டலமோ சிறிதளவாயினும் இயற்க்கையின் மீது  வினையோ, தொடர்வினையோ  ஆற்ற இயலாதா என்ன? பொருள்முதல்வாத கோட்பாட்டினை அடிபடையாக கொண்ட அறிவியல் தத்துவங்களே பிரபஞ்சத்தையும் அதன் சக்திகளையும், அலை வடிவங்களாக  ( as electromagnetic / radiation/ subatomic wave form or function) காணும் பொழுது, உயிரினங்களின் மூளையும், அவற்றின் உடல் வேதியல் இயக்கங்களும் ஒரு வித அலை வடிவங்களாக இயற்க்கையுடன் உறவு கொள்ள முடியாதா என்ன? அலை வடிவ பிரபஞ்ச சக்திகளை நாம் கடவுள் என ஏற்று கொள்ள தேவையில்லை; எனினும்,  இந்த உறவு சாத்தியமானதுதான்.

உயிர் வாழ்க்கையின்  நோக்கம் தான் என்ன?  ஒரு செல் உயிரினத்தின் நோற்றம் ஒரு விபத்து எனவும், தற்செயல் நிகழ்வு எனவும் பொருள்முதல்வாத அறிவியல் கோட்பாடுகள்  மற்றும் பொருளாதார கோட்பாடுகள் உரைப்பினும், சிந்தித்து செயல் ஆற்றும் அறிவியல் பூர்வமான மனிதனின் வளர்ச்சி உயிர் பிழைத்தலுக்காகவும், தேவைகள்  நிமித்தம் குறித்தும் நிகழ்ந்த ஒன்று என அவை உறுதியுடன் பகரினும், சிந்திக்கும் மனிதன் முன், ஏன் எல்லா உயிரினங்களின் இருத்தலிலும் தொக்கி நிற்க்கும் கேள்விகள்; ஏன் இந்த வாழ்க்கை? இதன் பொருள் என்ன, பலன் என்ன?  இதைப்பற்றி சிந்திக்கும் ஆற்றலை கொடுத்த பரிணாம வளர்ச்சி இதற்க்கான பதில் தர இயலாதது ஏன்?  மனிதன் தன் வாழ்வின் முடிவினை, அதன் பின் தொடரும் பயணத்தை தானே நிர்ணயித்துக் கொள்ள முடியுமா?  (Can humans have control over their destiny?)

மரணம் ஏன், மறுபிறப்பு, நரகம், சொர்க்கம் என்ற தேடல்கள்களை கொண்ட விவாதங்களை இந்த சொல்லாடலில் தவிர்ப்போமாக. வாழ்விற்க்கே பொருள் இன்னும் விளங்காத நிலையில், இல்லாமல் போனபிறகு உள்ள நிலைகள் குறித்த விவாதம் அறிவியல் நோக்கில் முக்கியமின்று. மத நோக்கில் பிறப்புக்கும், இறப்புக்கும், நரகம், சொர்க்கம், மறுபிறப்புக்கும் உள்ள புராண புரிதல்கள் நம் எல்லோர்க்கும் தெரிந்ததே. பிறப்பை தவிர்க்க பரமாத்மாவுடன் (பேரியற்க்கையுடன்)   சேரும் சைவ சித்தாந்த உயர் நோக்கும், தியானத்தில், பக்தி சரணாகதியில் அல்லல்கள் தவிர்ந்து, ஆத்மா, பரமாத்மா, புனித அல்லது  நிர்வாணா  போன்ற நிலைகளை  அடையும்  வழிகளும் நன்கு தெரிந்ததே. ஆனால், அறிவியல் நோக்கில், உயிர் வாழ்க்கை ஏன்?  சிந்திக்கும் மனிதனும், மற்ற உயிரினங்களும் தோன்றாமல் போயிருந்தால்கூட, இப்பேரியற்க்கையும், பிரபஞ்சமும் எதற்க்காக?

பிரபஞ்சம் குறித்து  அறிந்து, சோதனை செய்து, வெற்றி காண மனிதன் முயற்சி செய்தாலும்  கூட ஏன் இந்த வாழ்க்கை? உயிர் வாழ்க்கைக்கு உயிர் பிழைத்தல் தவிர எந்த ஒரு  நோக்கமும்,  பயனும்  இல்லை என்ற பதில்தான் எனில், ஐநூறு கோடி ஆண்டுகளாக   (500 million years) தோன்றி,  மரித்த, மறைந்த, அல்லது பரிமாண வளர்ச்சி அடைந்து சிந்தனை ஆற்றல் பெறும் வரை வளர்ந்துள்ள  ஜீவராசிகளின் வாழ்க்கையின் பொருள்தான்  என்ன?  இந்த நோக்கில்,15 பில்லியன் ஆண்டுகள் வயதான பிரபஞ்சத்தில்,  4 பில்லியன் ஆண்டுகள் வயதான புவியில், 500 மில்லியன் ஆண்டுகளாக நடந்தேரும் உயிர்களின் தோற்றம்/மாற்றம் வளர்ச்சி விபத்து, தற்செயல் நிகழ்வு, வெறும்தேவையின் பார்பட்டது… என்ற வாதம் வெற்றுவாதமாகவே உள்ளது. மனிதனுக்கு பலன் உண்டோ, இல்லையோ? இயற்க்கைக்கு ஒரு நோக்கம் இருந்திருக்க வேண்டும்…இருக்க வேண்டும் எனதான் தோன்றுகிறது.

இந்த அடிப்படையில் கடவுள் என்ற ஒரு கருத்தாக்கத்தை ஒரு அமைப்பு நிலை (ஒரு ஒழுங்கு நிலை, (relative stability, order) என்ற பிரமாணத்தின் தளத்தில் விவாதிக்க எண்ணுகிறேன். இந்த தளத்தில்உயிர்கள் (நாம்) இயற்க்கைக்கு உட்பட்டு இயங்கி இயற்க்கையின் நோக்கத்தை அறிந்து அதனுடன் சேர்ந்து செயல் ஆற்ற முயல்வதை கடவுள்-மனிதனுக்குமான உறவு என நினைக்கிறேன். இதிலும் சிக்கல் இருக்கிறது. மனிதனும் மற்ற உயிரினங்களும் இயற்க்கையின் அடிமைகளாக கைப்பாவைகளாக இருப்பின் என்ன செய்ய இயலும்? மனிதன் இயற்க்கையின் காலடியில் அன்பு, பக்தி, பயம் கொண்டு/கண்டு வீழ்ந்த போதிலும் அவன் முன்னால் தொக்கி நிற்க்கும் கேள்வி இயற்கையின் பிடியில் இருந்து விடுதலை அடைவது எப்படி?

நான் சொல்ல விழைவது; நமது மூளை, நரம்பு மண்டலம், மற்றூம் உடல் பாகங்கள் இயற்க்கையுடன், பேரியற்க்கையுடன் – அலை வடிவங்கள் மூலமாக – ஒருவித வினை, தொடர்வினை ஆற்ற வல்லது என நினைக்கிறேன். பக்தி, தியானம்,அறிவியல் சோதனைகள் மூலம், நாம் இயற்க்கையின் அமானுஷ்ய சக்திகளை உணர்வதோடு, ஓரு சிறிதளவேனும் அதனுடன் உறவாட முடியும், மாற்றங்களை நிகழ்த்த முடியும் என தோன்றுகிறது. உயிர்கள் மரணத்தின் பின்பு, அல்லது பிறப்பிற்க்கு முன்பு ஒருவித அலை வடிவமாக (information quanta  or frequencies) பிரபஞ்ச சக்திகளுடன் சேர்ந்து/ஒத்திசைவுடன் இயங்ககூடிய வாய்ப்பு உள்ளது. இந்த அடிப்படையில், உயிர்களின் நினை, நனவு, ஆத்மா, பரமாத்மா போன்றவற்றை அறிவியல் சார்ந்து கதிரியக்க, மின் காந்த அலைகளாக, பேறியற்க்கைகளின் மைய ஆதார புள்ளிகளுடன் உறவு கொள்ளும் சக்திகளாக (வடிவங்களாக) ஒப்பிட முடியும்.

பேரியற்க்கை அதீத அளவுடையதால் (infinite), அது பல நடு சக்தி மையங்கள் (multiple centralities) கொண்டிருக்க வேண்டும் (like centers of gravity). உதாரணமாக, ஒரு மலையின்  புவி ஈர்ப்பு சக்தி (gravity) இருந்து மனித நினவுகளுடன், உணர்வுகளுடன் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவது மிகவும் சாத்தியமான ஒன்று. இந்த சக்தி மையங்கள் உயிர், உயிரற்ற பொருள்களுடன் ஒத்திசைந்திடலாம் என நினைக்கிறேன்.  பேரண்டங்களும், பேரியற்க்கை சக்திகளும் சூன்யத்திலிருந்தோ,  ஒற்றை பருப்பொருளிலோ (like big bang theory) தோன்றி பல வித மையங்களை / சக்தி நிலைகளை அலை வடிவங்களையும் கொண்டிருக்கலாம். தோற்ற காரணம் எது, முடிவுநிலை எது இதுவரை நாம் அறிய இயலாவிடினும் பிரபஞ்ச இயக்கம் ஒரு வித அமைப்பு நிலை (it is a system with multi-level centers and cosmic intelligence).

நாம, ரூபங்களை கடந்து ஒன்று அல்லது பல வித மைய நிலைகள்/தளங்கள் (energy centers, centralities) பிரபஞ்சத்திற்க்கும் அதனுள் இயங்கும் பேரியக்க சக்திகளுக்கும்  இருந்தே ஆக வேண்டும். உதாரணமாக, Higgs field. தமிழில் இதை பரசிவ வெள்ளம் என பாரதியார் கவித்துமாக சொல்வது போல. இவற்றை ஆத்மா, பரமாத்மா, பிரம்மம், சிவன், திருமால், முருகன், காளி, புனித ஆவி என எப்படி அழைத்தாலும் சரி.  உதாரணமாக, பரமாத்மா என்பதை ஒருவித கூட்டு-பிரபஞ்ச-ஞானம் (collective-cosmic-intelligence) எனலாம். மனிதன் தியானத்தின் மூலமும் விஞ்ஞான கருவிகளோடும் இந்த மைய சக்திகளுடன் உறவு கொண்டு வாழ்கையின் பொருளை தேர்ந்து  பிறப்பு, இறப்பு ஆகிய இயக்கத்தை மனித சிந்தனையின், பிரஞ்ஞையின் கட்டுக்குள் கொண்டு வர முயல்வதே உயர் மெய்ஞானம் ஆகும். இதில், மதம் சார்ந்த கோவில் அமைப்புகள், வழிபாட்டு முறைகள், மொழி, இசை சார்ந்த கருவிகளுக்கு பங்கு உள்ளதா என்பதை சோதனைக்கு உள்ளாகினால்தான் வாழ்வின் பொருள் நமக்கு வசப்படும்."

 மேற்கோள் 1

       ’புனிதத்தன்மை ஏற்றபடாத ஒரு “தொடக்கத்தை /இயற்க்கை சக்தியை” விசாரணைக்கு உட்படுத்த வேண்டிய தேவையை வலியுறுத்தும் பிரமாணங்களை, கோட்பாடுகளை வரிசைபடுத்த முயல்கிறது இக்கட்டுரை.’ மேலும், ஒரு அறிவியல் இதழுக்கு எழுதப்படும் ஆராய்வு கட்டுரைகள் போல  மேற்கோள்கள்,  ஆதாரங்கள் காட்டி எழுதுவதற்க்கு பதிலாக, ஒரு சாதாரண மனிதனின் அனுபவத்தினை, வாழ்வியல் சார்பாக எழும் கேள்விகளை, இயற்பியல், பரிணாமம், தத்துவ புரிதல்களின் அடிப்படையில் ஒரு முயற்சியாகவும் இக்கட்டுரையினை கருதலாம்.

            புனிதத் தன்மையை ஏற்றாத வகையில் தொடக்கத்தை விசாரணைக்கு உட்படுத்த முயலும் கட்டுரை இது.  இரண்டாவதாக ஒரு சாதாரண மனிதனின் அனுபவத்தில் எழும் கேள்விகளை, இயற்பியல் பரிணாமம், த்த்துவப் புரிதல்களின் அடிப்படையில் ஒரு முயற்சியாகவும் இக்கட்டுரையினைக் கருதலாம்.  எழுத ஆரம்பிப்பவன் யார் என்பதிலேயே குழப்பம் இருக்கிறது.  சாதாரண மனிதன் என்பவன் யார்? அவன் இயற்பியல், பரிணாமம், தத்துவப் புரிதல்கள் அடிப்படையில் எழுத முயற்சிப்பவனா?

            கேள்விகளை யாரும் எழுப்பலாம்.  இதையெல்லாம் படித்துவிட்டுத் தான் எழுதவேண்டும் என்பதில்லை. ஆனால் பதிலை அடைய முயலும் வழி என்ன என்பது தான் முக்கியம். நானும் எந்த இஸத்திலும் சிக்கிக் கொள்ளாமல் உரையாடலில் ஈடுபடலாம் என்றே நினைக்கிறேன்.   ஆனால் உரையாடல் மனிதகள் இதுவரை அறிந்து கொண்டிருக்கிற உண்மைகளின் அடிப்படையில் தான் நடக்க வேண்டும் என்பது என் நிலைப்பாடு. அதன் அடிப்படையில் செந்தில் அவர்களின் கட்டுரையை அணுகுகிறேன்.

            இருப்பு என்ற ஒன்று இருப்பதாக ஒப்புக் கொள்கிறார்.  ‘அது’ இல்லையென்றால் நாம் இப்படை முழு உணர்வோடு உரையாடிக் கொண்டிருக்க முடியாது. 

பரிணாம வளர்ச்சி (evolution) மனிதனின் முழுக்கட்டுப்பாட்டில் இல்லை.  மனிதனின் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை என்றாலும், மனிதன் மீண்டும் மீண்டும் இயற்கையைச் சீண்டும் போது பரிணாம வளர்ச்சியை பாதிக்க முடியும்.   போகிற போக்கைப் பார்த்தால், பூமியைக் குப்பை மேடாக்கும் தனது முயற்சியில் வெற்றி பெற்றால் பரிணாம வளர்ச்சியைக் கூட பாதிக்க முடியும். இப்போதே அறிந்தும் அறியாமலும், பல்வேறு சிகிச்சை முறைகளில், வேதிப் பொருட்களையும், கதிரியக்கத்தையும் பயன்படுத்தி மனிதன் பரிணாம வளர்ச்சியின் தன்மையப் பாதிக்கும் பல செயல்களச் செய்து கொண்டிருக்கிறான்.

அது தவிர, குறிப்பிட்ட வகைப் புல்லைத் தேர்ந்தெடுத்து, அதில் இருக்கும் அரிசி என்ற ஸ்டார்ச் அதிகரித்த வகைகளைத் தேர்ந்தெடுத்து, அவற்றின் விளைவைப் பெருக்கி ஏற்கனவே பரிணாமத்தின் அடிப்படையை தானியங்கள், காய்கறிகள் என்று தனக்குத் தேவையான வகையில் கட்டுப்படுத்த்த் தெரிந்து கொண்டுவிட்டான்.  மனிதன் இயற்கையின் மீது செலுத்திய ஆதிக்கமே வளர்ச்சி என்றும் விஞ்ஞானம் என்றும் அறியப்படுகின்றது

அடுத்து

’பேரியற்கையும், பிரபஞ்சங்களும், கால மாற்றங்களும், மனிதக் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை’.  முழுமனதோடு ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.   ஆனால் அவை யாருடைய கட்டுப்பாட்டிலாவது இருந்துதான் ஆக வேண்டுமா?  அதற்கு அவசியம் என்ன? அவை யாருடைய கட்டுப்பாட்டிலும் இருப்பதற்கான எந்தச் சான்றும் மனிதர்களுக்குக் கிடைக்கவில்லை.  ‘இதுவரை’ என்ற வார்த்தைகளை உங்களுக்கு விருப்பமெனில் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்.

பிந்தைய நூற்றாண்டுகளில் போப்பாண்டவராலும், இன்னும் பல மதத் தலைவர்களாலும் முன்னிருத்தப்பட்ட புனிதத் தத்துவங்களின்படி, பூமிதான் பிரபஞ்சத்தின் மையம், மனிதன் தான் ஆண்டவனில் படைப்புக்களில் சிறந்தவன், மனிதனுக்காகத்தான் ஆண்டவன் பூமியில் அனைத்தையும் படைத்தான்.  இவையெல்லாம் உண்மையல்ல என்று நிறுவப்பட்ட பின்னர் – அதாவது பிரபஞ்சம் யாருடைய கட்டளைக்கும் அடங்காமல் தன்னிச்சையாக இயங்குகிறது.  அதன் விதிகளும், அதன் உருவாக்கத்திலிருந்தே செயல்படும் காரணிகள் என்பதை அறிந்தபின், யாருடைய கட்டுப்பாட்டிலாவது பிரபஞ்சம் இயங்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பது புராதன மனிதனில் ஒரு விருப்பமான கனவாக இருக்கலாம்.  இருபத்தி ஓராம் நூற்றாண்டின் ஆய்வுகளுக்கு – அது எவ்வளவு மேலோட்டமானதாக இருந்தாலும் – ஒவ்வாதது.

            அடுத்ததாக அவர் எழுதுவது எல்லாவற்றையும் விட, அடிப்படை எதுவுமே இல்லாது கூற்று.  ‘பேரியற்கைக்கு பிரபஞ்ச ஞானம் அறிவு உண்டு’.   இது இப்படி இருக்கிறது, (உதாரணம்) ’கடலில் வாழும் மீன் நினைக்கிறது ‘கடலுக்குத் தன்னைப் பற்றிய அறிவு உண்டு’ நினைப்பதனாலேயே அது நடந்து விடுமா? கடலின் தன்மை கடலுக்கு இல்லையென்றால் (அந்தக் குறிப்பிட்ட) மீன் உருவாகியிருக்க வாய்ப்பே கிடையாது. அதைச் சாத்தியப்படுத்திய கடலுக்குரிய குணங்கள்/விதிகள் கடல் இருக்கவேண்டியிருக்கிறது. தத்துவத் தேடல்கள் கற்பனைகளின் வழியில் அல்ல உண்மைகளின் வழியில் நிகழ்கின்றன.  நிகழ வேண்டும்.  

இயற்பியல் உலகில், எதுவும் நடப்பதற்கான விதியைத்தான் காணமுடியுமே தவிர, ஏன் இப்படி நடந்த்து என்பதற்கு விடை கிடைக்காது.  ஏன் என்ற கேள்வியே தவறானது.  சிந்தனைக்கு எந்த நிறம் என்று கேட்பதைப் போன்றது இது. 

            பிரபஞ்ச அறிவு ஒன்று இருப்பதாகக் கற்பனை செய்ய வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் என்ன?  அப்படி ஒன்று இருப்பதற்கான எந்தச் சான்றும் இல்லாத வேளையில், தன்னைப் போலவேதான், தன்னுடைய மாதிரிதான் பிரபஞ்சம் இருக்க வேண்டும் என்ற மனிதக் கனவின் வெளிப்பாடுதான் இது.  அறிவு, நோக்கம் இவற்றையெல்லாம் பிரபஞ்சத்துக்கும் இருப்பதாக நினைப்பதும் இதனால்தான்.

            பரசிவ வெள்ளம் பரமாத்மா என்றெல்லாம் கற்பனை செய்வது தன் முன்னிருக்கும் புரிதலை, வார்த்தைகளை, நாம் அறிந்திராத இயற்கைப் பொருட்களின் மேல் திணிப்பதாகும்.  இது பழைய டெலிபோன் மாடலை வைத்துக் கொண்டு செல் போனைப் புரிந்து கொள்ளும் முயற்சி. அது தொலை பேசி, இது அலைபேசி. தொடர்பே இல்லாதது. புதிய விஞ்ஞான உண்மைகளை நாம் புரிந்து கொள்ளும் போது அதற்குரிய வார்த்தைகளும் படைக்கப்படும்.  பழைய வார்த்தைகளை கட்டாயமாகப் பயன்படுத்தி விட்டால் புதிய உண்மைகளை அவற்றில் சிக்கிவிடும் என்பது கற்கால மனிதன் தீயைக் கும்பிட்ட மாதிரிதான்.