ஐந்தொகை

ஒளிதரும் விளக்கெனும் ஒன்றினை ஏற்றினாய்

            உவகையும் உணர்விலே ஒன்றிடும் வகைசொனாய்

களிதரும் அனுபவக் காற்றிலே பறக்கிறாய்

            கானகம் வைகயம் கடலிலும் மிதக்கிறாய்

பலவகைப் பறவைகள் பாடுதல் கேட்கிறாய்       

            பரவசம் அடைந்துன் பார்வையை விரிக்கிறாய்

நிலவதன் குளிரொளி நித்தமும் கலக்கிறாய்

            நீலவான் வெளியிலே நித்யமாய்க் கலக்கிறாய்

சங்கிலி பிணைத்தவுன் சரித்திரம் சிதைக்கிறாய்

            சகலமும் பூமியில் சரிசமம் என்கிறாய்

எங்கெலாம் துயர்களின் ஏக்கமிசைக்குதோ       

            எழுந்தது எண்திசை கேட்க ஒலிக்கிறாய்

இசையிலே மயங்கினாய் இலக்கியம் தேறினாய்

            எழில்மிகும் கலைகளின் இன்பதி லூறினாய்

தசைகளில் அறத்தின் தண்மையை ஏற்றினாய்

            தர்மத்தின் சங்கொலி எங்குமுழக்கினாய்

வானிலே கோள்களின் வனப்பை அளக்கிறாய்

            வைகயகம் புள்ளியாய் வலம்வரக் காண்கிறாய்

தேனிலும் எண்ணரும் உயிரிலும் செல்களின்

 திண்மையைக் கண்டுளே திகைக்கிறாய் மகிழ்கிறாய்

அழகதன் சிரிப்பினை எண்புறம் பார்க்கிறாய்

            ஆயுத வாதிகள் ஆணவம் நகைக்கிறாய்

பொழுதொரு வண்ணமாய்ப் புரள்கிற மானிடர்

            புன்னகை பூக்கவே உண்மைகள் சொல்லுவாய்

சொர்க்கமும் நரகமும் சொந்தமென் றாடுவாய்

            சோதிவான் வெளியிலே சூரியன் நடுவிலே

அர்த்தமில் அமைதியில் சூனியம் போற்றுவாய்

            ஆயிரம் கேள்விகள் அடிக்கடி எழுப்புவாய் 

உன்னைநான் கண்டனன் உயிருளே இருக்கிறாய்

            ஒவ்வொரு நாளுமென் உள்ளிலே வளர்கிறாய்

என்னவென் றின்றுனை எவர்க்கும் உரைப்பதோ?

            எத்தனை பேறனெ எனக்குளே மறைப்பதோ?